Milind Gawali : “घरी एक पॉलिटिशन यायचे, ते आले की...”, मिलिंद गवळींची नेमकी पोस्ट कुणासाठी?

मिलिंद गवळी (Milind Gawali) हे सोशल मीडियावर प्रचंड अ‍ॅक्टिव्ह आहेत. सध्या त्यांची अशीच एक पोस्ट व्हायरल होतेय...

‘आई कुठे काय करते’ (Aai Kuthe Kay Karte) या मालिकेतून घराघरात पोहोचलेलं एक नाव म्हणजे अनिरूद्ध अर्थात अभिनेते मिलिंद गवळी.मिलिंद गवळी (Milind Gawali) हे सोशल मीडियावर प्रचंड अ‍ॅक्टिव्ह आहेत. आपल्या आयुष्यातील अनेक आठवणी, अनेक किस्से, दैनंदिन आयुष्यातील घडामोडी ते सोशल मीडियावर शेअर करत असतात. सध्या त्यांची अशीच एक पोस्ट व्हायरल होतेय. मिलिंद गवळी यांची “मै चला अकेला, रास्तों पे” अशा आशयाची पोस्ट लक्ष वेधून घेतेय. तेव्हाच मी ठरवलं होतं की आयुष्यामध्ये कधीही असं पॉलिटिशन politician व्हायचं नाही, असं त्यांनी पोस्टमध्ये म्हटलं आहे.

View this post on Instagram

A post shared by Milind Gawali (@milindgawali)

मिलिंद गवळी यांची पोस्ट... 

“मै चला अकेला, रास्तों पे”
मेरे पीछे कोई भी नहीं है, मेरे जो है सपने वही तो है अपने,
आपण जेव्हा शाळेत असतो त्या वेळेला आपण मोठं व्हायची स्वप्न बघत असतो , मोठा झाल्यानंतर आपल्याला काय व्हायचं हे ? ठरवत असतो . लोकांकडे बघतो , त्यांचं आयुष्य बघतो आणि आपल्याला असं वाटतं आपण यांचे सारखं व्हावं, मी लहानपणी बघितलेली माणसं, त्या माणसांन मद्धे, मला बहुतेक सगळीच माणसं आवडायची , फक्त आमच्या घरी एक पॉलिटिशन politician यायचे, ते आमचे नातेवाईक होते, ते आले की घरा मधलं वातावरणच बदलून जायचं , सगळ्यांनची धावपळ, सगळे आपलं काम सोडून त्यांची वाट बघत बसायचे, ते आले की त्यांना खूप भाव मिळायचा, पण त्यांना भेटलं की मला एक खूप माज असलेला अहंकारी माणूस त्यांच्यामध्ये दिसायचा, तेव्हाच मी ठरवलं होतं की आयुष्यामध्ये कधीही असं पॉलिटिशन politician व्हायचं नाही,

वडील पोलीस खात्यात असल्यामुळे असंख्य पोलीस officers यायचे, बरेचसे चांगले प्रेमळ असायचे पण काहींमध्ये परत तोच माज असायचा, मग आपण पोलीस ऑफिसर झालो तर वडिलांसारखा चांगला ऑफिसर व्हायचं असं मनामध्ये ठरवलं, पण माझं डोकं तापट होतं, त्यामुळे आपल्याला चांगला प्रेमळ वगैरे होता येणार नाही , आपण खूप हाणामाऱ्याच करू , जर आपण पोलीस झालो तर , याची मला खात्री होती.
पोलीस स्टेशनच्या वरती राहायचो आम्ही, त्यामुळे शाळेमध्ये जाताना येताना खाली बऱ्याचशा आरोपींची सुद्धा ओळख व्हायची माझी, अंडरवर्ल्ड चे लोकं असायचे ते , पण त्यांच्याकडे बघून मला , आपण कधीच अंडरवर्ल्ड मध्ये जायचं नाही , असंच मनाने ठरवून टाकलं होतं.
सिनेमे बघायला जायचो कधी कधी, त्यामुळे पडद्यावरचे विश्व फारच वेगळं आणि भन्नाट वाटायचं, त्या विश्वात जर आपल्याला जायला मिळालं तर किती मजा येईल, पण तिकडे कसं जातात हे काहीच माहिती नव्हता, हिरोज पडद्यावर करतात ते सगळे आपल्याला यायला हवं, अमिताभ बच्चन ने मुकद्दर का सिकंदर मध्ये हात सोडून मोटरसायकल चालवलतो मग तशी हात सोडून मोटर सायकल चालवायला शिकलो.

मेरा गाव मेरा देश मध्ये विनोद खन्ना घोडा चालवतो , मग घोडा चालवायला पण शिकलो, पोहायला शिकलो, आपल्याला जे जे सुचेल ते ते सगळ करायची तयारी होती, पण त्या पडद्यावर जायचं, पुढे सगळा अंधारच होता, पण आपण त्या रस्त्यावर चालायचं, मार्ग शोधून काढायचा, दहावीत असताना एकदा शूटिंग बघायला गेलो, आणि छोटासा प्रकाश दिसला, “हम बच्चे हिंदुस्तान के” नावाचा चित्रपट होता , तो माझा पहिला चित्रपट  ते  आई कुठे काय करते... प्रवास चालूच आहे, मार्ग काढत, चाचपडत धडपडत...अजून खूप लांबचा पल्ला गाठायचा आहे...