मातृ-पितृ छत्र हरवलेल्या दीक्षाचे ब्रेनडेडनंतर अवयवदान

नऊ वर्षांपूर्वी वडील आणि तीन वर्षांपूर्वी आई गमावलेल्या दीक्षाचे रविवारी अवयवदान करण्यात आले. नातेवाईकांनीच हा निर्णय घेऊन समाजासमोर अवयवदानाचा आदर्श वस्तुपाठ घालून दिला आहे.

ठळक मुद्देनातेवाईकांनी जपला सामाजिक वसा : लहानपणी झाली होती मोठी शस्त्रक्रिया

संदीप मानकर ।
लोकमत न्यूज नेटवर्क
अमरावती : नऊ वर्षांपूर्वी वडील आणि तीन वर्षांपूर्वी आई गमावलेल्या दीक्षाचे रविवारी अवयवदान करण्यात आले. नातेवाईकांनीच हा निर्णय घेऊन समाजासमोर अवयवदानाचा आदर्श वस्तुपाठ घालून दिला आहे.
दीक्षा तीन वर्षांचीच असताना तिच्या मेंदूवर शस्त्रक्रिया करण्यात आली होती. त्यानंतर तिने तब्बल २२ वर्षे जीवनाशी संघर्ष केला. मात्र, शुक्रवारी ती ‘ब्रेनडेड’ झाली. येथील बेलपुऱ्यात राहणाºया दीक्षा प्रदीप मंडपे (२५) हिला अचानक उलट्यांचा त्रास जाणवला. शुक्रवारी तिला राजापेठ येथील हदयरोगतज्ज्ञ मनोज निचत यांच्याकडे उपचारासाठी दाखल केले. तेथे ती कोमात गेल्याने तिला आयसीयूमध्ये ठेवण्यात आले. प्रकृतीत सुधारणा होत नसल्याने तज्ज्ञ डॉक्टरांनी ती ‘ब्रेनडेड’ झाल्याचे घोषीत केले. कधीही तिचा मृत्यू होऊ शकतो. त्यामुळे अवयवदान देऊन इतरांचा जीव वाचविला जाऊ शकतो, असा प्रस्ताव निचत यांनी दीक्षाचे दोन मोठे भाऊ व नातेवाइकांसमोर ठेवला. त्यांनी क्षणाचाही विचार न करता होकार दिला. यामध्ये दीक्षाची आत्या व मामांनी पुढाकार घेतला. ही माहिती अवयदान समिती व मुंबई येथील तज्ज्ञ डॉक्टरांच्या चमूला देण्यात आली. मूत्रपिंडविकारतज्ज्ञ अविनाश चौधरी यांच्याकडे दीक्षाचे अवयव काढून ते नागपूर व मुंबईला चार्टर्ड अ‍ॅम्ब्यूलन्सने पाठविण्याचे ठरले. त्यामुळे ब्रेनडेड दीक्षाला शनिवारी सायंकाळी ५ वाजता निचत यांच्या रुग्णालयातून चौधरी यांच्या रुग्णालयात हलविण्यात आले. रविवारी दुपारी १२ वाजता उपयोगी पडणारे अवयव काढण्याची शस्त्रक्रिया सुरू झाली. सुमारे तीन तासानंतर ते अवयव विशेष हवाई अ‍ॅम्ब्यूलन्सने रवाना करण्यात आले.
दीक्षाने दहावीपर्यंत शिक्षण घेतले होते. शुक्रवार सकाळपर्यंत तिची प्रकृती सामान्य असल्याची तिचा भाऊ राहुलने सांगितले. ती तीन वर्षांची असताना नागपूर स्थित वैद्यकीय महाविद्यालायत तिच्या मेंदूवर शस्त्रक्रिया करण्यात आल्याची माहिती तिच्या नातेवाइकांनी यावेळी दिली. त्यानंतर ती ठणठणीत बरी झाली. तिच्या वडिलांचा दूध डेअरीचा व्यवसाय होता. ब्रेनट्यूमरने त्यांचा नऊ वर्षांपूर्वी मृत्यू झाला, तर तीन वर्षांपूर्वी दुचाकीवरून पडल्याने तिच्या आईनेही जगाचा निरोप घेतला. यानंतर दोन्ही भावांनी दीक्षाच्या पालनपोषणाची जबाबदारी सांभाळली. काळाने दीक्षावर अचानक झडप घातल्याचे डोंगराएवढे दु:ख मंडपे कुटुंबावर कोसळले. ते दु:ख बाजूला सारून दीक्षाचे अवयव समाजातील गरजूंच्या कामी यावेत, या उद्दात्त हेतूने तिचे अवयवदान करण्याचा निर्णय घेण्यात आला. तिचे हदय, किडनी, यकृत, नेत्र व त्वचा असे विविध अवयव काढण्यात आले. त्यासाठी झोनल आॅर्गन ट्रान्सप्लांट समितीला पाचारण करण्यात आले होते. दीक्षाचा लहान भाऊ चेतन व पुणे स्थित मामा विनोद बावनगडे यांनी डॉक्टरांना सहकार्य केले. सर्वांची लाडकी दीक्षा गेल्याने भावांसह नातेवाईक गहिवरले होते.