सौभाग्यवती स्पेशल मेनू

आज जागतिक महिला दिन. म्हटलं घरात केक-बिक कापावा; म्हणजे बायकोला खूश करण्याच्या एक हजार प्रयोगांपैकी किमान हा तरी सक्सेस होईल. तसं तर, बहुतांश मंडळींच्या संसारात म्हणे रोजच ‘महिला दिन’ अन् ‘पुरुष दीन’. आता हे कुठं बोलायचीही मला सोय नाही... अन् तुम्हीसुद्धा यावर जाहीररीत्या प्रतिक्रिया देण्याचं धाडसही करणार नाही.
असो... मी आदरणीय सौभाग्यवतींना विचारलं, ‘स्वयंपाकात आज काय विशेष करणार ?’ किचनमध्ये जात ती उत्तरली, ‘तुम्ही म्हणाल ते... सांगा काय करू?’
‘ईस्टकडचा एखादा अ‍ॅटम करशील का बघ. नाही तरी आजकाल पूर्वेचीच चलती सुरू झालीय सगळीकडं...’ मी आपलं पेपरातल्या हेडलाईनवरून नजर फिरवत बोलून गेलो. आतून एकदम भक्कऽऽकन गॅस पेटविल्याचा आवाज आला. ध्यानी-मनी नसताना अकस्मात लेनीनचा पुतळा पाडल्यासारखा. मी दचकलो.
आतून उत्तर आलं, ‘तिकडची चायनीज स्टाईल मंच्युरियन तर काल तुमच्या मित्रानं आणली होती की. त्रिपुरातल्या मराठी माणसाचा आनंद सेलिब्रेट करण्यासाठी. दुसरं काही तरी सांगा. बोला काय करू?’
‘घरात बायको म्हणेल तीच पूर्व दिशा,’ हे ठाऊक असल्यानं मी बिचारा पामर गपगुमानं दक्षिणेकडं वळलो, ‘मग एखादी साऊथ इंडियन डिश कर. नाही तरी दिवसभर टीव्हीवर ‘अब कर्नाटक की बारी है...’ ऐकून-ऐकून मलाही तिकडच्या पदार्थाची उत्सुकता वाटू लागलीय,’ पान उलटत मी बोललो.
गॅसवर जोरात भांडं ठेवल्याचा आवाज आतून आला. रजनीकांतही एवढ्या जोरात कधी ‘एन्ना रास्कलाऽऽ... मार्इंड ईट!’ म्हणाला नसेल किंवा कमल हसनही कधी एवढ्या जोरात नाचला नसेल.
‘पण मी काय म्हणते... साऊथचा मसाला भलताच किचकट अन् गोंधळाचा. नेहमीची स्टाईल तिकडं वापरून चालत नाही. चुकून ठसका लागला तर तोंड पोळून निघायचं. दुसरं काहीतरी सांगा. बोला काय करू?’
पुढचं पान उघडत मी उत्तरेच्या स्वारीची इच्छा व्यक्त केली, ‘मग नॉर्थकडचा एखादा चमचमीत अ‍ॅटम बनव. सध्या दिल्लीत मोठ्या चवीनं खाल्ला जाणारा गुजराथी खमंग ढोकळा बनव... किंवा फाफडा-जिलेबी करतेस का बघ.’ एवढ्यात आतमध्ये फोडणीचा जोरात बार उडाला. आपलं काही चुकलं की काय, या शंकेनं दचकून मी तिखट वासामागच्या कारणाचा शोध नाकानंच घ्यायचा केविलवाणा प्रयत्नही केला.
‘मेलं मराठी माणसाचं लक्षणच खोटंऽऽ त्या फाफडा-ढोकळ्याच्या नादापायी इथं हक्काची भाकर मिळायची मारामार झालीय. दुसरं काहीतरी सांगा हो. बोला काय करू?’
आता मात्र पेपरची घडी करून मी हळूच विचारलं, ‘मग आपला मुंबई स्टाईलचा वडापाव बनवतेस का? आवडेल आपल्या दोघांनाही ही वेस्टर्न डिश!’ आतून पुन्हा जोरात आवाज आला. अगदी ‘आव्वाजऽऽ कुणाचाऽऽ’ अशी घोषणा देणाºयासारखा खच्चून... ‘मुंबई’चं नाव काढताच बहुधा आत ‘भांड्यावर भांडं’ आदळलं असावं.
‘आयुष्यभर शिव वडापाववरच पोट भरणार आहात की काय? जरा चांगली काहीतरी अपेक्षा करा कीऽऽ सांगा लवकर... बोला काय करू?’