अध्यात्म

जळगाव : गुरु तेग बहादूर यांचे जीवन संपूर्ण मानवी सांस्कृतिक वारशासाठी बलिदान होते. धर्म हे त्याच्यासाठी सांस्कृतिक मूल्ये आणि जीवनाच्या नियमांचे नाव होते. त्याच्या अमूल्य कल्पना आजही आपल्या सर्वांसाठी खूप प्रेरणादायक आहेत.

ते सांगायचे..

-प्रत्येक प्राण्यावर दया करा, द्वेष विनाशाकडे नेतो. एक गृहस्थ तो असा आहे, जो अनवधानाने कोणाच्याही भावना दुखावत नाही. आपल्यात चुका स्वीकारण्याचे धैर्य असल्यास नेहमीच क्षमा केली जाऊ शकते.

पराभव आणि जिंकणे हे आपल्या विचारांवर अवलंबून आहे. यावर विश्वास ठेवा किंवा नाही, पराभव हा विजय आहे. एखाद्या व्यक्तीवर मनापासून प्रेम करणे, हे आपल्याला सामर्थ्य देते आणि एखाद्यावर मनापासून प्रेम करणे आपल्याला धैर्य देते. थोर कामे लहान कामे बनलेली असतात.

यश कधीच अंतिम नसते, अपयश कधीही घातक नसते, काहीही महत्त्वाचे असो, ते धैर्य आहे.

कोंडी ही भीती नसणे होय, परंतु भीतीपेक्षा काहीतरी महत्त्वाचे आहे, असा निर्णय आहे. एखाद्याच्या धैर्याच्या प्रमाणात आयुष्य मर्यादित किंवा वाढविले ​​जाते. पुन्हा एकदा आणि प्रेमाने पुन्हा एकदा विश्वास ठेवण्याची हिंमत बाळगा. आपले डोके सोडा. परंतु, आपण संरक्षण करण्यासाठी केलेले कार्य काढून टाका. आपला जीव सोडा, पण विश्वास सोडू नकाा.

आध्यात्मिक मार्गावरील दोन सर्वांत कठीण परीक्षणे म्हणजे, योग्य वेळेची वाट पाहण्याचे धैर्य आणि जे समोर येईल, त्यावरून निराश होऊ नये यासाठी धैर्य.

ज्यांच्यासाठी कौतुक आणि विवाद समान आहेत आणि ज्यावर लोभ आणि आसक्तीचा काहीच परिणाम होत नाही, ते फक्त ज्ञानी विचारात घ्या. ज्याची वेदना आणि आनंद प्रवेश करत नाही, अशा व्यक्तीला वाचविण्याचा विचार करा.

या भौतिक जगाच्या वास्तविक स्वरूपाचा खरा साक्षात्कार, तिचा विध्वंसक, अस्थायी आणि भ्रामक पैलू, पीडित व्यक्तीस उत्तम प्रकारे प्रदान केले जातात. जेथे धोक्याची शक्यता असते, अशा ठिकाणी धैर्य मिळते.

नानक म्हणतात की, ज्याने आपल्या अहंकारावर विजय मिळविला आणि देवाला सर्व गोष्टींचा एकमेव दरवाजा म्हणून पाहिले, त्याला ''जीवन मुक्ती'' म्हटले आहे.

भीती कुठेही नाही, फक्त आपल्या मनात आहे. ज्यांच्यासाठी स्तुती आणि विवाद समान आहेत आणि लोभ आणि आसक्तीचा काहीच परिणाम होत नाही. लक्षात घ्या, की केवळ ज्ञानी व्यक्ती वेदना आणि आनंदात प्रवेश करत नाही. अशा व्यक्तीला वाचविण्याचा विचार करा.

धर्म आणि लोक कल्याणकारी कार्याच्या प्रसारासाठी गुरुजींनी बर्‍याच ठिकाणी भेटी दिल्या. त्यांनी लोकांच्या आध्यात्मिक, सामाजिक, आर्थिक आणि उन्नतीसाठी अनेक सर्जनशील कामे केली. आध्यात्मिक स्तरावर धर्माचे खरे ज्ञान सामायिक करून, सामाजिक स्तरावर प्रचलित रूढी आणि अंधश्रद्धा यांच्यावर कठोर टीका केली. तसेच नवीन नैसर्गिक कल्याण आदर्श स्थापित केले. त्यांनी प्राणिशास्त्रीय सेवेसाठी आणि परोपकारांसाठी विहिरी खोदल्या, धर्मशाळा बांधणे, यासारखी सार्वजनिक परोपकारांची कामे केली. या भेटी दरम्यान, १९६६ मध्ये पाटण्यात गुरुजींचा एक मुलगा जन्माला आला, जो दहावा गुरू गुरू गोबिंद सिंहजी झाला.

निरूपण : गुरूप्रीत सिंग.

सेवेकरी, गुरुद्वारा