धडाडधूऽऽम... फुस्सऽऽ! -

सांगली -कारण राजकारण--

बरोब्बर दिवाळीचा मुहूर्त साधून सांगलीत फटाके अन् बॉम्ब फुटू लागलेत, औट उडू लागलेत. कानठळ्या बसवणारे औट, सुतळी बॉम्ब, धडाऽऽड करत फुटणारे लक्ष्मी-चिमणी तोटे, एकापाठोपाठ एक पेटणाऱ्या फटाक्यांच्या माळा, लवंगी फटाके, भुईनळे, सण्णऽऽ करत कुठंही घुसणारे बाण-रॉकेट, भिरभिरणारं भुईचक्र ते अगदी इवल्याशा केपांपर्यंत सगळं पहायला-ऐकायला मिळतंय.
बुधवारी दिलीपतात्यांनी भन्नाट औट उडवला. त्यांचा विधानपरिषदेचा बार फुसका निघाल्याची कुजबूज सुरू होती... पण त्यांच्या औटमुळे इस्लामपूरकर साहेबांच्याही कानठळ्या बसल्या असाव्यात. तात्यांचा उद्वेग (की वैफल्य?) चाळीस वर्षांनी बाहेर पडलाय. आमदारकीचं त्यांचं स्वप्न जुनंच आहे, अगदी त्यांचे साहेब आमदार होण्याआधीपासूनचं! पण साहेब राजकारणात आले अन् तात्यांचं स्वप्न विरलं. त्यामुळं अधूनमधून त्यांना आमदारकीची उबळ येते. ती आताही आली, पण साहेबांनी साधी दखलही घेतली नाही. साहेब एका क्षणात जवळच्यालाही ‘अदखलपात्र’ करतात. (हे खरं तात्यांचं दुखणं! दिलीपतात्यांनी दिनकरतात्यांना विचारावं, हवं तर!) राजकारणात निष्ठा, कर्तृत्व अन् चारित्र्य यांना किंमत नसून पैसाच श्रेष्ठ असल्याचा साक्षात्कार तात्यांना इतक्या वर्षांनी झालाय. साहेबांचं, त्यांच्या पक्षाचं अन् विधान परिषदेच्या निवडणुकीचं राजकारण जवळून पाहिलेल्या तात्यांना हे माहीतच नव्हतं म्हणे!!
तात्यांनी राजकारणाच्या नावानं बोटं मोडली तरी रोख कुणाकडं आहे, हे वाळव्यातली पोरं-टोरंही सांगतील. खरं तर साहेबांनी काय दिलं नाही तात्यांना? राज्य वस्त्रोद्योग महासंघाचं अध्यक्षपद दिलं, इस्लामपूरची सूतगिरणी दिली, तिथलं वस्त्रोद्योग संकुल दिलं अन् आता जिल्हा बँकेच्या चाव्याही दिल्या... साहेबांनी इतकं देऊनही तात्यांनी औट उडवलाच. ‘रत्नपारखी’ साहेब लगेच ‘गाजरपारखी’ झाले का!! (असं इस्लामपुरातले ‘घड्याळ’वाले बोलताहेत.)
तिकडं इस्लामपुरात निशिकांतदादांनीही ‘घड्याळ’ फेकून देत सुतळी बॉम्बचा बार काढला. त्याचाही झटका साहेबांना बसला असावा. कारण दादांनी थेट तिथल्या कारभाऱ्यांच्या खुर्चीखाली (की पालिकेतल्या बाकाखाली?) बॉम्ब लावला. साहेबांच्या फोडाफोडीच्या छंदाला मिळालेला हा धोबीपछाड! साहेबांचा ‘कार्यक्रम’ करण्यासाठी एकत्र आलेल्या मंडळींना निशिकांतदादांच्या रूपानं तगडा भिडू मिळालाय. स्वच्छ चारित्र्याचा, सुसंस्कृत, उद्योगी राजकारणी अशी दादांची इमेज. वर्षानुवर्षं पालिकेवर निरंकुश हुकूमत ठेवणाऱ्या कारभाऱ्यांना या बॉम्बचा दणका बसेल, की साहेबांच्या फिरवाफिरवीनंतर दादांचा पुढचा बार फुसका ठरेल? काही सांगता येत नाही. इस्लामपूरकर काहीही करू शकतात. एका रात्रीत पुडक्यांची पोती फिरतात अन् बघताबघता ‘जनमत’ बदलतं. खुद्द दिवंगत राजारामबापूंना या बदलत्या ‘जनमता’चा फटका बसला होता. (पवार पार्टीची किमया!) खरं तर निशिकांतदादांनीही इस्लामपूरकर साहेबांच्याच सावलीत आयुर्वेदिक मेडिकल कॉलेज, हॉस्पिटल, इंजिनिअरिंग कॉलेज, शिक्षण संकुल वसवलं. आता ‘एमबीबीएस’ला परवानगी मिळालीय. या टप्प्यावर दादांनी साहेबांचं ‘घड्याळ’ फेकून दिलंय. का? तर साहेब आता सत्तेत नाहीत अन् इंजिनिअरिंग-मेडिकल कॉलेजवाल्यांच्या मुसक्या आताच्या सत्ताधाऱ्यांनी आवळल्यानं त्यांच्याशी जुळवून घेणं शहाण्या संस्थाचालकांना क्रमप्राप्त ठरतं... (हेही इस्लामपुरातल्या ‘घड्याळ’वाल्यांचं म्हणणं हं!)
इस्लामपुरातच बुधवारी स्वत:भोवती गरगर फिरणारी भुईचक्रंही दिसली. सत्ताधाऱ्यांविरोधात झाडून सगळे विरोधक एकत्र येत सण्णऽऽ करत घुसणारे बाण अन् रॉकेट सोडत असताना शिवसेना मात्र सवतासुभा मांडत भुईचक्रं लावत बसलीय. विरोधकांकडील फटाक्यांच्या माळा फुसक्या ठरवण्यासाठी साहेबांना फारसं काही करावं लागत नाही, याचा प्रत्यय ही भुईचक्रं देतात...
विधानपरिषदेसाठी मोहनशेठ कदमांचा अर्ज भरायला सांगलीत आलेल्या पृथ्वीराजबाबा (देशमुख नव्हे चव्हाण!) अन् विखे-पाटलांनी काही चिमणी तोटे उडवले, पण त्यांचा आवाज काँग्रेस कमिटीपुरताच राहिला. कारण सगळे तोटे फक्त देवेंद्रांच्या विरोधातच होते! तसंही विधानपरिषदेच्या मतदारांचं लक्ष ‘लक्ष्मी’ तोट्यांकडंच आहे म्हणा. शेखर गोरेंनी ‘लक्ष्मी’ तोट्यांचे बॉक्स पाठवतो, असं परवा जाताना अनेकांच्या कानात सांगितलंय. ते बॉक्स लवकर आले तर तेवढीच दिवाळी बाहेर निघेल, या आशेवर आहेत बिच्चारे!
जाता-जाता : विधान परिषदेसाठी मोहनशेठ यांचं नाव पुढं येताच महापालिकेत ‘बंडोबा’ छाप लवंगी फटाक्यांच्या माळा लागल्या... पण सगळ्या फुस्स! यांचे नेते कारखान्यावरून म्हणतात की, उमेदवारी जाहीर करताना आपल्याला कुण्णीच विचारलं नाही, मोहनशेठ यांचं नाव जाहीर केलं कुणी? कारखाना एरियात म्हणे काहीजण खेळण्यातल्या बंदुकांतून केपा उडवत आहेत. आवेश मात्र बॉम्ब लावत असल्याचा! सोनसळकर साहेबांची नजर आपल्यावर पडावी, साहेबांनी जरा जास्त ‘लक्ष’ द्यावं, यासाठी हा सगळा खटाटोप..!

- श्रीनिवास नागे