दोन्ही हात गमावूनही सोडली नाही हिंमत

मूळ गाव कर्नाटक, परंतु पोटाची खळगी भरण्यासाठी मोलमजुरी करण्याकरिता पिंपरी-चिंचवडमध्ये दाखल झालेली सुनीता पवार ही २२ वर्षांची महिला. प्रबळ जिद्द हीच तिच्यासाठी जगण्याची आशा ठरली आहे.

पिंपरी : मूळ गाव कर्नाटक, परंतु पोटाची खळगी भरण्यासाठी मोलमजुरी करण्याकरिता पिंपरी-चिंचवडमध्ये दाखल झालेली सुनीता पवार ही २२ वर्षांची महिला. प्रबळ जिद्द हीच तिच्यासाठी जगण्याची आशा ठरली आहे. जागतिक महिला दिनानिमित्त सुनीताच्या जीवनप्रवासाची अनोखी कहाणी.
एका बांधकाम व्यावसायिकाच्या साइटवर काम करताना वर्षापूर्वी विजेचा धक्का बसून झालेल्या अपघातात तिचे दोन्ही हात निकामी झाले. हात निकामी झालेल्या पत्नीचा उपयोग नाही, हे लक्षात येताच त्याच अवस्थेत तिला एकटीला सोडून पती निघून गेला. अपघातातून सावरण्याचा प्रयत्न करत असताना तिची प्रसूती झाली. कन्यारत्न झाले. हात नसल्याने स्वत:ची कामे करण्यास येणाऱ्या अनंत अडचणींवर मात करत तिने बाळाचे संगोपन करण्याची जबाबदारी पेलली आहे. प्रबळ जिद्द हीच तिच्यासाठी जगण्याची आशा ठरली आहे.
कर्नाटकातील एका छोट्या गावात जन्मलेली सुनीता जेमतेम चौथीपर्यंत शिकली. बालपणीच आई, वडिलांचा देहांत झाल्याने चुलते तसेच अन्य नातेवाइकांनी तिचे लग्न करून दिले. लग्नानंतर ती नवऱ्याबरोबर मोलमजुरीच्या कामासाठी दोन वर्षांपूर्वी पिंपरी-चिंचवडला आली. बांधकाम व्यावसायिकांकडे ती बिगारी, गवंड्यांच्या हाताखाली सिमेंट, वाळू, विटा देण्याचे काम करू लागली. मजुरीच्या कामातून मिळणाऱ्या पैशांवर त्यांची गुजरान सुरू होती. पती-पत्नी दोघेही काम करत असल्याने त्यांचा संसाराचा गाडा व्यवस्थित सुरू होता. एक वर्षापूर्वी बांधकाम साइटवर बांधकामाच्या ठिकाणी पाणी मारताना तिला जोरात विजेचा झटका बसला. कोपराच्या खाली दोन्ही हात जळून खाक झाले. सहा महिन्यांहून अधिक काळ तिला वैद्यकीय उपचार घ्यावे लागले. बांधकाम व्यावसायिकाने रुग्णालयीन खर्चासाठी थोडी रक्कम देऊन या प्रकरणातून स्वत:ची सुटका करून घेतली. दोन्ही हात नसल्याने कायमचे अपंगत्व आलेल्या या महिलेवर एकापाठोपाठ एक संकटे ओढवली. या अवस्थेत सोडून पती निघून गेला. बालपणीच आई-वडिलांचे छत्र हरपले असल्याने १६ वर्षांचा छोटा भाऊच आधार ठरलेला.
हात निकामी, त्यामुळे रोजची स्वत:ची कामे करण्यापासून ते स्वयंपाक बनविण्यापर्यंतची कामे करणे तिला अशक्य झाले असताना, कौटुंबिक खर्चाची तोंडमिळवणी कशी करायची, हे संकट तिच्यापुढे
निर्माण झाले. दिल्लीतील
एका संस्थेच्या स्वयंसेवकांनी
दोन्ही हात नसताना दैनंदिन कामे कशी करायची, याचे प्रशिक्षण दिले. हाताला पंजा, बोटे नसताना वस्तू पकडायची सवय झाली. (प्रतिनिधी)
आर्थिक संकटावर मात करण्यासाठी अशा अवस्थेतही तिची धडपड सुरू आहे. शासनाच्या योजनांचा लाभ पदरात पाडून घेण्यासाठी स्थानिक नगरसेवक, महापालिका अधिकारी यांच्याकडे तिचा पाठपुरावा सुरू आहे. चिंचवड विधानसभा मतदारसंघातील संजय गांधी निराधार योजना समितीचे अध्यक्ष गोपाळ माळेकर यांनी तिला या योजनेचा लाभ मिळवून देण्यासाठी शासनस्तरावर पाठपुरावा केला.
त्यामुळे तिला आता दरमहा ६०० रुपये मिळतात. तर स्थानिक नगरसेवक शत्रुघ्न काटे यांनी तिला पत्राशेड उभारण्यासाठी आर्थिक मदत केली आहे. समाजातून तिला मदत मिळू लागली आहे. येणाऱ्या संकटाला धैर्याने तोंड देत तिचे जिद्दीने जीवन जगणे इतरांसाठी प्रेरणादायी ठरू लागले आहे. तिच्या जिद्द आणि चिकाटीचा आदर्श इतर महिलांनी घेऊन जीवनात प्रगती साधावी.