पबजी बॅन झाल्याने तरुण मुलं का रडकुंडीला आली?

तरुणांना पबजीचा हेडशॉट

ठळक मुद्देएकटय़ा भारतात 24 टक्के पबजी यूजर्स होते.

- रोहित नाइक

‘भावा, टेन्शन नही लेने का.. अपना गेम कोरिअन है.. चील मार, नही बॅन होगा’
‘यस ब्रो, काय नाय बॅनबिन होत. बिनधास्त खेळू आपण.’
- हा जो काही भारीचा कॉन्फिडन्स होता ना पबजी सैनिकांचा, त्याच कॉन्फिडन्सला सरकारने ‘हेडशॉट’ दिलाय. तोपण ‘पट्ट से.!’
पबजी.. म्हणजेच प्लेअर अननोन बॅटलग्राउण्ड्स. या एका मोबाइल गेमने आख्ख्या जगाला वेड लावलं. तरुणच नाही तर शालेय विद्यार्थीही पबजी खेळताना दिसत. त्याला आवड म्हणा, नाहीतर अ‍ॅडिक्शन. बहुतांश पोरं, ‘विनर विनर चिकन डीनर’ म्हणत सुटली होती.
आणि फटक्यात पबजी बॅन झालं, तर अनेकजण हतबल झाले. रडले. त्यांचे व्हिडिओ व्हायरल झाले. लॉकडाऊनने पकलेले पबजी गेल्यानं पार हरवून गेले. त्यात पबजी प्लेअर्सपैकी 24 टक्के प्लेअर्स एकटय़ा भारतात आहेत. त्यात पुन्हा मुलगेच नाही तर मुलीही हा गेम मोठय़ा प्रमाणात खेळत. म्हणायला हा गेम खुनशी. जिंकण्यासाठी दुसर्‍याला मारलंच पाहिजे, हे आपोआप इथं डोक्यात रुजायला लागतं.
आता प्रश्न पडतो की, तरी यामध्ये एक्सायटिंग किंवा चॅलेंजिंग असं काय होतं. काय होतं नेमकं, की पोरांना जेवायला, पाणी प्यायला इतकंच काय वेळेचंही भान राहायचं नाही. सगळ्यात मोठं होतं, खेळणार्‍या 100 लोकांमध्ये अखेर्पयत जिवंत राहण्याचं आव्हान. गेम मोबाइलवर असला तरी ते प्रत्यक्षात घडतंय, आपण घडवतोय असं वाटायचं. लपून छपून राहत, कोणाच्याही दृष्टीस न पडता, वेगवेगळ्या स्ट्रॅटेजी आखून जिवंत राहायचं. बरं जर कोणी नकळत आपल्याला शूट केलं ना, तर त्यानंतर होणारा संताप, खुन्नस खरीच होती. झिंग होती पबजीची.
खेळणारा पबजी सैनिक. पटकन ओरडायचा, मार उसको. छोड मत.. नेड फेक. स्कोप करके मार. स्मोक कर.. रिव्हाव्ह दे. अ‍ॅमो दे.. लोक वेडी व्हायची. बरं हे आवाज दिवसा-दुपारी असायचे असे नाही, तर मध्यरात्रीसुद्धा अशी बोंबाबोंब सुरू राहायची.. 

पुण्याची करुणा सांगते, ‘माझा नवरा तासन्तास पबजी खेळायचा. हेडफोन्स लावून मोठय़ाने काहीतरी बडबडत बसायचा. एकदा मी बाहेरून आले, हा पबजी खेळत होता. हेडफोन घालूनच त्याने दरवाजा उघडला. सर्व लक्ष मोबाइमध्ये, घाईगडबडीमध्ये हेडफोन पायामध्ये अडकल्याने त्याचा तोल गेला आणि त्याचा पाय सुजला. त्यात तो गेमबाहेर गेल्याने लगेच मित्राचा कॉल आला की, बाहेर का गेला, ये लवकर. तेव्हा मी त्याच्या मित्रावर खूप भडकले. त्यानंतर मात्र माझ्यासमोर माझा नवरा सहजासहजी खेळायचा नाही.’
मुंबईची दीपाली म्हणते की, ‘माझा भाऊ सतत पबजी खेळायचा. त्याचा विकऑफ आमच्यासाठी त्रास झालेला. तो तासन्तास बेडरूममध्ये पबजी खेळत राहायचा आणि खेळताना मित्रांसोबत मोठय़ाने बडबडत राहायचा. रात्रीदेखील त्याचे हे मिशन सुरूच. यामुळे 2 सप्टेंबरला पबजी बॅन झाल्यावर रात्री मी त्याला खरंखुरं चिकन डिनर केलं. पण या चिकन डिनरची एक्साईटमेंट भावाच्या चेहर्‍यावर दिसत नव्हती.’ 
डहाणूचे हेमंत पागधरे म्हणतात, ‘माझ्या मुलगा आणि त्याचे मित्र पबजी खेळायचे. खेळायचे तर खेळायचे. रात्रभर गावात नाक्यावर खेळत बसायचे आणि त्यामुळे अनेकांचे पालक त्यांना बोलवायला यायचे. फार हरवली होती मुलं, अशा कोणत्याच गेमला परवानगी मिळू नये असं आता वाटतं.’ 
असे अनेकजण. पबजी बॅन झाल्यानं आता ते निराश झालेत. आता आपल्या हाती काहीच राहिलं नाही, आता या रिकामपणाचं काय करणार, आपले ऑनलाइन दोस्त कसे भेटणार अशी चिंता अनेकांना आहे.
पबजी गेल्यानं अस्वस्थतेने वेडय़ा झालेल्या अनेकांना जग हसतं आहे. व्हिडिओ व्हायरल आहेत. मात्र हे समजून घ्यायला हवं की, खोटं का होईना, या तरुण मुलांच्या जगण्यात थ्रिल होतं. ते थ्रिल आता वजा झालं, कोरोनाकाळात अधिक कोमट झालेल्या, घरात डांबून घातलेल्या जगण्यात एकीकडे रोजीरोटीचे प्रश्न आहेत, शिक्षणाचेही आहेत.
पण तारुण्यात जे थ्रिल हवं, जे चॅलेंज हवं.. ते मात्र हरवल्यासारखं तरुण मुलं शोधत आहेत. त्याचं काय, हा प्रश्नच आहे.

****

भारतात सर्वाधिक प्लेअर्स
2008 साली लाँच झालेल्या पबजी गेमचे 2020 सालार्पयत सर्वाधिक यूजर्स भारतात झाले होते. भारतात जवळपास 17 कोटींहून अधिक पबजी यूजर्सची संख्या होती आणि यापैकी सुमारे पाच कोटी यूजर्स दररोज गेम खेळायचे. संपूर्ण जगाचा विचार करता एकटय़ा भारतात 24 टक्के पबजी यूजर्स होते. त्याचवेळी चीनमध्ये पबजी यूजर्सची संख्या 16 टक्के एवढी आहे. 

(रोहित लोकमतच्या मुंबई आवृत्तीत वार्ताहर आहे.)