‘वजन’दार

>ओंकार मूळचा चिपळूणचा. तिसरीत असतानाच तो मामाकडे कुरुंदवाडला रहायला आला. त्याचे वडील एका खासगी कंपनीत ड्रायव्हर होते. ओंकार दहावीत असतानाच त्यांचं निधन झालं. ओंकारचा मामेभाऊ प्रशांत ओतारी राष्ट्रीय स्तरावरील वेटलिफ्टिंगचा खेळाडू. त्याचा खेळ पाहून ओंकारनंही हा खेळ शिकायचं ठरविलं. पंकजनं ३00 किलो वजन उचलून आदर्श निर्माण केला होता. त्याचे मामा ज्ञानेश्‍वर आणि विश्‍वास ओतारी यांनी त्याला शिकण्याला प्रोत्साहन तर दिलंच पण त्याच्या कुटुंबाचा सांभाळही केला. ओंकारची आई साड्यांना पिको फॉल करून चरितार्थासाठी पैसे कमवत होती, परिस्थिती हलाखीची पण तिनं ओंकारला खेळण्यापासून अडवलं नाही. दुर्दैवानं २0१२ मध्ये तिचंही कॅन्सरनं निधन झालं. त्या काळात ओंकार अगदी एकेकटा झाला, त्याची मनस्थिती ठीक नव्हतीच पण त्याला त्याची बायको नम्रता प्रशिक्षक प्रदीप पाटील, विजय माळी, विश्‍वनाथ माळी, रवींद्र चव्हाण, सासरे नंदकुमार दळवी यांनी खूप उभारी दिली. सध्या ओंकार पुण्यातील क्रीडा प्रबोधिनीत मानधन तत्त्वावर प्रशिक्षक म्हणून काम करतो. पश्‍चिम रेल्वेत मुंबईत तो नोकरीही करतोय.