मशीन आणतो वैताग!

रोमँटिक अ‍ॅक्शनपट असलेला ‘मशीन’ हा चित्रपट आज रीलीज झाला. दिग्दर्शक अब्बास-मस्तान खानदानाचा वारस अभिनेता मुस्तफा या चित्रपटाद्वारे बॉलीवूड डेब्यू करतो आहे.

- जान्हवी सामंत

हिंदी चित्रपट
- ‘मशीन’

रोमँटिक अ‍ॅक्शनपट असलेला ‘मशीन’ हा चित्रपट आज रीलीज झाला. दिग्दर्शक अब्बास-मस्तान खानदानाचा वारस अभिनेता मुस्तफा या चित्रपटाद्वारे बॉलीवूड डेब्यू करतो आहे. या चित्रपटात कियारा अडवाणी फीमेल लीडमध्ये आहे.
खरे तर चित्रपटाचे मशीन हे नाव अभिनेता मुस्तफा याने अगदी सार्थ ठरवले आहे. या चित्रपटाचा हीरो बघितल्यावरच दिग्दर्शक अब्बास-मस्तान यांनी ‘मशीन’ हे आगळेवेगळे नाव आपल्या सिनेमासाठी का निवडले असावे, हे कळून चुकते. ‘मशीन’चा हीरो अगदी मशीनसारखा पडद्यावर वावरतो आणि सगळ्याच मेंदूचा भुगा करून टाकतो. मुस्तफा चालता-फिरता स्मार्ट दिसतो. पण कुठल्याच संवादाला त्याच्या चेहऱ्यावरची रेष जराही हलत नाही. त्यामुळे अख्ख्या चित्रपटात तो मख्ख चेहऱ्याने वावरतो.
‘मशीन’ म्हणजे विचित्र चित्रपट, असे म्हटले तर अतिशयोक्ती ठरणार नाही. सारा थापर (कियारा अडवाणी) ही वूडस्टॉक कॉलेजची अतिशय हुशार विद्यार्थिनी असते. केवळ हुशारच नाही तर हिंदी चित्रपटातील हीरोईनमध्ये असलेले सगळे गुण तिच्यात असतात. म्हणजे ती दयाळू असते, तिला नाचता येते, तिला गाता येते, तिला कार रेसिंगही आवडते. आदित्य (इशान शंकर) नावाचा तिचा एक बेस्ट फ्रेंड असतो. एकदा कार रेसिंगदरम्यान तिची अन् रंश(मुस्तफा)ची नजरानजर होते. रंशने नुकताच कॉलेजात प्रवेश घेतलेला असतो. निश्चितपणे सारा सुंदर असते आणि त्यामुळे तिच्यावर भाळणारेही खूप असतात. पण अचानक साराला निनावी पत्रे आणि भेटवस्तू यायला लागतात. तोपर्यंत सारा रंशच्या प्रेमात पडलेली असते. रंश हाच आपल्याला ही पत्रे व भेटवस्तू पाठवत असल्याचे तिला वाटते. पण हे सगळे करणारा वेगळाच कुणी असतो. याचदरम्यान साराचा जीवलग मित्र आदित्यची हत्या होते. ही हत्या साराचा एक आशिक विकी याने केल्याचे उघड होते.
एकीकडे ही मर्डर मिस्ट्री आणि दुसरीकडे सारा व रंश यांचे प्रेम. प्रेमाची गाडी इतकी फास्ट धावते की, वूडस्टॉक कॉलेजच्या वार्षिक महोत्सवात दोघेही एकमेकांवरील प्रेमाची कबुली देतात आणि यानंतर साराचे वडील दोघांचे लग्नही लावून देतात. यानंतर चित्रपटात एक मोठा टिष्ट्वस्ट येतो. मग सुरू होतो सस्पेन्स. पण तोपर्यंत चित्रपटात काय होतेय? कशासाठी होतेय? कथा पुढे का सरकत नाहीय? असे अनेक प्रश्न पडायला लागतात आणि या प्रश्नांची उत्तरे शोधता-शोधता पहिला हाफ संपतो.
चित्रपट बनवताना कुठलेही लॉजिक वापरलेले नाही, खरे तर हे दोन सीन्सनंतरच कळून चुकते. अतिशय बालिश अशी कथा आणि तितकेच पोरकट संवाद यामुळे चित्रपटाचा दर्जा आणखीच
खाली घसरतो. त्यातच काही कलाकार ओव्हर अ‍ॅक्टिंग करतात तर काहींच्या चेहऱ्यावरची माशीही हलत नाही.
कियाराने आपले काम नेटाने केलेय. पण मुस्तफा आणि इशान शंकर या दोघांना धड संवादही बोलता येत नाहीत. दोन जुनी गाणी सोडली तर सगळीच गाणी कंटाळा आणतात. कर्कश पार्श्वसंगीत चित्रपटातील उरलासुरला इंटरेस्टही संपवून टाकते. आपल्या मुलाच्या ग्रॅण्ड डेब्यूसाठी अब्बास-मस्तानसारख्या मुरलेल्या दिग्दर्शकांनी इतका सुमार चित्रपट निवडावा, याचेच चित्रपटाअंती आश्चर्य वाटते.