केंद्रीय राज्यमंत्री तथा उत्तर गोव्याचे खासदार श्रीपाद नाईक यांचा वाढदिवस बुधवारी साजरा झाला. नाईक यांनी खासदार या नात्याने २४-२५ वर्षांची कारकीर्द पूर्ण केली. १९९९ साली श्रीपादजी प्रथम खासदार झाले होते. ९० च्या दशकाच्या अखेरीस मडकई मतदारसंघात श्रीपाद नाईक विधानसभा निवडणूक हरले नसते तर ते कदाचित लोकसभेचे सदस्यही कधी होऊ शकले नसते. त्यांच्या वाट्याला वाजपेयी, मोदी यांच्या मंत्रिमंडळात मंत्री होण्याचे भाग्यही कदाचित आले नसते. मात्र, दैवगती वेगळी असते. त्यामुळे ते सरपंच ते केंद्रीय मंत्री असा तेजस्वी प्रवास करू शकले. अत्यंत भीषण अपघातात ते अलीकडेच बचावले. त्या अपघातात त्यांच्या धर्मपत्नीचे निधन झाले. श्रीपाद नाईक यांच्यावर मनापासून प्रेम करणारे सगळेच गोमंतकीय त्यावेळी हळहळले. बुधवारी श्रीपाद नाईक यांचा वाढदिवस साजरा होत असताना त्यांच्या पत्नीची अनुपस्थिती सर्वांनाच जाणवली.
श्रीपाद नाईक हे भाजपमधील स्वामीच आहेत किंवा ते भाजपचे स्वामीच आहेत, अशा अर्थाचे विधान मुख्यमंत्री प्रमोद सावंत यांनी भाऊंच्या वाढदिवस सोहळ्यात केले. भाजपचे प्रदेश सरचिटणीस दामू नाईक यांनी प्रथम आपल्या भाषणात श्रीपादजींना 'स्वामी' ही पदवी दिली. त्यानंतर मुख्यमंत्री सावंत यांनी श्रीपादजींचा 'स्वामी' असाच उल्लेख केला. कारण श्रीपाद नाईक नेहमीच संत सज्जन, साधू-स्वामी यांच्या सहवासात रमतात. त्यामुळे ते भाजपसाठी किंवा भाजपचे स्वामीच आहेत, असे मुख्यमंत्र्यांनी स्पष्ट केले. श्रीपाद नाईक यांचे दिल्लीतील सरकारी निवासस्थान म्हणजे दिल्लीला जाणाऱ्या गोमंतकीयांचे हक्काचे घरच जणू, गोव्याहून भाऊंच्या परिचयाची कुणीही व्यक्ती दिल्लीला गेली की, श्रीपादजींच्या घरी जाते. तिथे चांगले आदरातिथ्यही होते आणि गरज पडल्यास निवासाचीही व्यवस्था होते. मुख्यमंत्री सावंत यांनीही नाईक यांच्या स्वभावगुणांचे कौतुक केले.
गोव्यात जे केंद्राचे विविध प्रकल्प उभे राहिले, त्यात नाईक यांचे योगदान आहेच. श्रीपाद नाईक यांना चांगल्या अर्थाने 'स्वामी' ही पदवी मुख्यमंत्री व इतरांनी दिली. मात्र, नाईक यांना कुणी मठात मात्र बसवू नये, त्यांना पुन्हा तिकीट द्यावे, अशी मागणी श्रीपादजींच्या समर्थकांकडून मनोमन केली जाईलच. श्रीपाद नाईक यांचे कार्यकर्ते पुन्हा एकदा भाऊंना खासदार करण्यासाठी तळमळत आहेत. मात्र, अनेकांच्या मनात अजूनही तिकिटाविषयी धाकधूक आहे. काही महिन्यांपूर्वी स्वतः श्रीपाद नाईकदेखील अस्वस्थ झाले होते.
सदानंद तानावडे राज्यसभेचे खासदार होण्यापूर्वी तानावडे यांचा धसका भाऊंनी काही प्रमाणात घेतला होताच. तानावडे उत्तर गोव्यात खूप फिरत होते. त्यामुळे ते लोकसभा निवडणुकीवेळी तिकिटावर दावा करतील, असे भाऊ समर्थकांना वाटत होते. मात्र, तानावडे राज्यसभेवर गेले व तो प्रश्न मिटला. बुधवारी योगायोगाने तानावडे हे एकटेच श्रीपादजींच्या वाढदिवस सोहळ्याला उपस्थित नव्हते. त्याचे कारण एवढेच की, त्यांना दोन दिवस ताप येत होता व प्रकृती ठीक नव्हती. श्रीपाद नाईक यांनी भाजपच्या एका बैठकीतदेखील काही महिन्यांपूर्वी स्वत:च्या तिकिटाविषयी शंका विचारली होती.
मात्र, लोकसभेसाठी भाजपचे तिकीट हे शेवटी दिल्लीत ठरते, गोव्यात ठरत नाही. स्वर्गीय मनोहर पर्रीकर हयात होते तेव्हा मात्र भाजपचे सगळे महत्त्वाचे निर्णय गोव्यात होत असत. आता 'सब कुछ दिल्ली' अशी स्थिती आहे. पर्रीकर यांच्या शब्दाला मोठे वजन होते म्हणूनच विनय तेंडुलकर यांना राज्यसभा खासदार होण्याची संधी मिळाली होती. पर्रीकर व श्रीपाद नाईक यांच्यातील सुप्त संघर्ष हा वीस- बावीस वर्षे गोव्यात अनुभवायला मिळाला. १९९९ साली मडकईमध्ये भाऊंचा पराभव झाल्यानंतर लगेच लोकसभा निवडणुका आल्या व मग भाऊ दिल्लीत पोहोचले ते कायमचेच. त्यांनी सातत्याने लोकसभा निवडणूक जिंकण्याचा विक्रम नोंदविला आहे. एकदाही ते लोकसभेची निवडणूक हरले नाहीत, हे विशेष.
केंद्रात काँग्रेसप्रणित यूपीएची राजवट होती तेव्हादेखील भाऊ उत्तरेत जिंकलेच. आता यावेळी अनेकजण बाशिंग बांधत आहेत. श्रीपादभाऊ स्पर्धेत आहेतच. भाऊ हे सज्जन व स्वामी असले तरी ते मठात बसणाऱ्यांपैकी नाहीत. त्यांना अडवाणीप्रमाणे कुणी भाजपच्या मार्गदर्शक मंडळात पाठविण्याचा विचार करू नये एवढेच.