लोक करोनाच्या नावाने उगाच आरडाओरडा करतायत. त्यांना वाटतंय की मुलांचा फार अभ्यास बुडाला. पण खरं म्हणजे मार्च एन्ड, शाळेत सगळा अभ्यासक्रम जवळजवळ पूर्ण झालेलाच असतो. फक्त तुम्हाला यावर्षी परीक्षा द्यायला लागली नाही इतकंच काय ते! पण तरीसुद्धा आईबाबांना वाटतंय की तुम्हाला फार मोठी सुट्टी मिळाली आहे आणि त्या सुट्टीचा प्रत्येक क्षण तुम्ही काहीतरी चांगलं शिकण्यात खर्च केला पाहिजे. शाळांनी तर परीक्षा नाही म्हणून पार एप्रिल संपेपयर्ंत पालकांना मेसेज पाठवून तुम्हाला घरचा अभ्यास दिला असणार. तुम्हीही तशी शहाणी मुलं असल्यामुळे तुम्हीही आईवडील सांगतात त्या सगळ्या गोष्टी करत असणार. त्या ऍक्टिव्हिटीज करत असणार. पण या सगळ्या गोंधळात मुलांच्या वाढीसाठी अत्यंत आवश्यक असलेली एक ऍक्टिव्हिटी पूर्णपणो राहून गेलेली आहे. आणि ती ऍक्टिव्हिटी इतकी महत्वाची आहे, की ती केली नाही तर तुम्हाला नव्या भारी आयडिया कश्या काय सुचणार?
त्यामुळे तुम्ही आता तातडीने ती ऍक्टिव्हिटी करायला घ्या आणि शाळा सुरु होईपयर्ंत नेमाने मधून मधून ती ऍक्टिव्हिटी करा. अशी कुठली ऍक्टिव्हिटी आहे? तर डूइंग नथिंग. म्हणजे काहीच न करणो. थोडक्यात सांगायचं तर रिकामं बसणो, आढ्याकडे नजर लावून बसणो, तंद्री लावून बसणो, काहीच न करणो इत्यादी इत्यादी!! म्हणजे जे केल्याबद्दल तुम्हाला मोठी माणसं ओरडतात ते!पण खरं सांगू? मुलांना मोठं होतांना हा काहीच न करण्याचा वेळ फार महत्वाचा असतो. कारण तुम्हाला जे काय भारी सुचतं ते सगळं त्या काही न करण्याच्या वेळातच सुचतं. कारण तेव्हा तुमचं डोकं पूर्ण रिकामं आणि शांत असतं. तुम्हाला ढगांचे आकार दिसतात, पक्ष्यांचं ओरडणं ऐकू येतं, दिवस मावळून संध्याकाळ होते आणि हळूच पहिली चांदणी दिसायला लागते ते लक्षात येतं, हा निवांतपणा सगळ्या आयुष्यात महत्वाचा असतो. आणि तो एन्जॉय करण्याची सवय लहानपणी लागायला लागते. त्यामुळे बाकी सगळ्या ऍक्टिव्हिटी करा, नव्या गोष्टी शिका, पण या सगळ्यात ‘काही न करण्यासाठी’ थोडा वेळ राखून ठेवायला विसरू नका!